Mam kota seniora i co teraz?

Na blogu jest już wpis o psach seniorach, więc przyszedł czas na garść informacji o kotach geriatrycznych.
Ze względu na postęp medycyny weterynaryjnej i wzrost świadomości opiekunów zwierząt populacja starszych kotów wzrasta z roku na rok.
Jednak dłuższe życie nie zawsze równa się życie komfortowe. W każdym organizmie wraz z wiekiem zachodzą zmiany, zarówno w psychice jak i fizyczne. W skrócie opiszę najważniejsze z nich. 

Koty starzeją się inaczej niż psy, zazwyczaj dłużej zachowują witalność, co nie oznacza, że nie należy dbać o nie w odpowiedni sposób. 

Wizyta u weterynarza to podstawa 

U kota seniora zaleca się wykonywanie badań krwi co najmniej raz na pół roku. Do tego dobrze dołożyć badanie USG jamy brzusznej, ze szczególnym zwróceniem uwagi na nerki. Niestety choroby nerek ze względu na niewłaściwą dietę u kotów domowych są bardzo częste. Wzrasta także ryzyko nowotworów. Warto zadbać o zbilansowaną dietę i ewentualną suplementację uzgodnioną z lekarzem weterynarii oraz dietetykiem zwierzęcym. 

Pamiętajcie, że koty są mistrzami w ukrywaniu złego samopoczucia, więc zadbajcie o regularne badania profilaktyczne. 

Behawior kota seniora

Zachowanie kotów wraz z wiekiem ulega zmianie. Można zaobserwować u nich zaburzenia zachowania wynikające z pojawiającej się demencji, o której możecie przeczytać we wpisie „Czy mój kot ma demencję”. 

U starzejącego kota mogą pojawić się następujące problemy:

• zaburzenia lub utrata słuchu 
• problemy z utrzymaniem czystości w domu 
• trudności z pielęgnacją futra 
• zaburzenia snu i czuwania 
• nadmierna wokalizacja 

W celu poprawy komfortu życia kota seniora możemy wprowadzić liczne zmiany w w naszych domach, takie jak:

• zwiększenie ilości kuwet i zamiana ich na większe o niższych brzegach 
• zwiększenie ilości kryjówek ustawionych na poziomie podłogi
• zapewnienie miejsc do spokojnego i bezpiecznego odpoczynku
• podesty lub rampy ułatwiające wchodzenie na wyżej położone miejsca np. łóżko

Warto także pomyśleć o odpowiednich wzbogaceniach środowiskowych, aby utrzymać dobrą kondycję psychofizyczną zwierzęcia. Kot geriatryczny nie będzie już tak chętny do biegania za piłeczką czy skoków za wędką. Rodzaj i intensywność zabawy należy dobrać odpowiednio do wieku i kondycji.

W celu stymulacji umysłowej można wprowadzić (podobnie jak w przypadku psów):

• „kule smakule” czyli zabawki, z których przy poruszaniu nimi wypada jedzenie. Należy jednak pamiętać, że sucha karma nie jest właściwym pokarmem dla kota, więc zabawy te nie powinny być zbyt częste
• maty do wylizywania – pozwalają na urozmaicenie sposobu podawania posiłku. Ich zaletą jest to, że można w nich podawać karmę mokrą
• wszelkie zabawki gotowe lub robione własnoręcznie, z których kot może wydobywać przysmaki
• udostępnienie kotu miejsca widokowego przy oknie – pozwoli na oglądanie „kociej telewizji, czyli ptaków czy wiewiórek znajdujących się za oknem
• w przypadku niektórych kotów zabawki wypełnione lub nasączone kocimiętką fajnie wpłyną na aktywizację i zwiększą chęć zabawy

Oczywiście, jeśli nie ma ku temu przeciwwskazań medycznych można spokojnie kontynuować zwyczajowe zabawy w polowanie, z zachowaniem ciągu łowieckiego.

Koty geriatryczne ze względu na osłabienie zmysłów często stają się bardziej lękliwe i zestresowane. Tutaj z pomocą mogą przyjść feromony. Szczególnie feromony twarzowe mają udowodnione działanie redukujące stres u kotów. 

Źródła:

„Geriatria psów i kotów” podręcznik kliniczny – Salvador Cervantes Sala